Hayatımda en çok motivasyona ihtiyaç duyduğum sene 18 yaşındayken, üniversite sınavına hazırlandığım seneydi. Psikolojik olarak o kadar zorlanıyor, kendimi o kadar yalnız hissediyordum ki size anlatamam. Sınav tam anlamıyla "hayatımın merkezi" olmuştu. Sırf sınava daha rahat hazırlanabilmek için son sene pat diye okulumu değiştirdim, eski okulumdan neredeyse hiç kimseyle konuşmadım, 1 yıl boyunca annemlerle doğru düzgün dışarıya bile çıkmadım. Hayatım, ev-okul-kütüphane arasında geçiyordu. Dizi izlemiyordum, belgesel izlemiyordum, kitap okumuyordum, etrafımdaki insanlara bile bakmıyordum. Evet, gerçekten de okul ile ev arasındaki 15-20 dakikalık otobüs yolculuğumda elimde ders notlarım, sürekli ezber yapıyordum, 1 sene boyunca ön koltuğumda oturan insanlardan bile haberim olmadı neredeyse. Şu an ki "ben" ile kıyaslayınca gerçekten farklı bir manzara. Çünkü ben hiçbir zaman öyle bir insan değildim. Ben etrafımı izlemeyi, insanları gözlemlemeyi, bol bol konuşm
Bloğuma Hoş Geldiniz!